Brussel, 10/04/2008
TEVEEL IS TROP, TROP IS TEVEEL !!!!! MEN MOET MAAR LEF HEBBEN !!!!!!
Het gebeurt niet vaak dat ik persoonlijk reageer op mededelingen van andere vakbonden. Maar wat SYPOL thans weer presteert tart elke verbeelding.
In een pamflet presteert dit “syndicaat” het om VSOA Politie te verwijten als dat wij ons zouden verzet hebben tegen het feit dat de gewezen leden BOB bij voorrang zouden aangesteld worden, bij de aanstellingen welke noodzakelijk zijn tot behoud van de proportionaliteit tussen gewezen GPP en gewezen rijkswacht binnen de gerechtelijke zuil, vanaf het van start gaan van de zogenaamde rode loper benoemingen.
VSOA Politie is vanaf het ogenblik van het verschijnen van de lijsten die de rangorde bepaalden, vragende partij geweest om binnen de voorrangscategorie III, voorrang te verlenen aan de leden van de gewezen BOB welke uit de boot vielen, toen destijds bij de oprichting van de federale politie 270 aanstellingen tot CP van gewezen middenkaders van de BOB doorgevoerd werden. Wij durfden zelfs toegeven dat we ons vergist hadden bij de onderhandelingen die het KB voorafgingen en waarbij de voorrangsregels vastgelegd werden.
VSOA Politie heeft dit herhaalde malen op het onderhandelingscomité ter kennis gebracht en het zelfs officieel laten behandelen. Wij werden toen helaas niet gevolgd door de andere vakorganisaties.
Sypol verwijst naar het protocol van 30 januari 2008. Welnu dat protocol gaat inderdaad over de benoemingen rode loper, maar dan wel over het feit dat zekere leden van gewezen GPP voorrang zouden krijgen, hetgeen volkomen terecht door NSPV werd aangeklaagd en waarbij wij ons logischerwijze aansloten, omdat dit een flagrante miskenning van de Wet zou zijn.
Nergens echter handelt dit protocol over de voorrangsorde van bijkomende aanstellingen die nodig zijn aan de zijde van de gewezen rijkswacht in toepassing van die rode loper benoemingen. Dat laatst punt is immers een gans ander dossier en dat dossier werd door VSOA aangekaart, evenwel toen nog zonder resultaat.
Thans is het zo dat het punt opnieuw aan de orde is geweest en wel als gevolg van het feit dat het akkoord Verwilghen – Duquesne van november 2000 dient te worden toegepast bij de uitvoering van het KB tot vaststelling van de rangorde voor bijkomende vaststelling. Dit akkoord voorzag dat wanneer er bijkomende aanstellingen noodzakelijk zouden zijn in de gerechtelijke zuil, deze moesten toekomen aan de leden BOB dewelke op dat ogenblik in dienst waren. Dit principe inschrijven vergde een nieuwe onderhandeling en deze heeft gisteren plaatsgevonden.
Hetzelfde geldt voor de zogenaamde “Boni Santé”. Deze maatregel werd onderhandeld in het kader van de strijd tegen het absenteïsme. Het bekomen resultaat was geen “bla-bla”, zoals Sypol schrijft, doch een overeenkomst met de overheid vastgelegd in een getekend protocol afgesloten tussen de overheid en de vakbonden.
De syndicaten die zich met deze maatregel akkoord verklaarden, voelen zich net zo bekocht, ja zelfs verraden door de overheid, als vele personeelsleden, maar als men zich niet meer mag beroepen op een “getekend akkoord”, zo stel ik me toch de vraag waarop men zich dan wel mag beroepen om een of andere maatregel wereldkundig te maken.
Dat SYPOL nu eens eindelijk ophoudt met demagogie te verkopen. Zij zouden zich eerst beter informeren wie, wat, waar, gedaan, gezegd, geschreven of gevraagd heeft, alvorens prietpraat te verkopen.
Ik vraag me trouwens af, indien Sypol het steeds bij het rechte eind heeft, waarom het ledenaantal van die organisatie niet evenredig stijgt met hun gelijk, zodat zij de noodzakelijke 10% van het personeel van de geïntegreerde politie zouden vertegenwoordigen, en om zodoende samen met de momenteel representatief zijnde syndicale verenigingen, mee aan de onderhandelingstafel te kunnen plaatsnemen.
Of vroegen zij ook niet in hun sectoraal eisenbundel de verlaging van die drempel naar 5%? We kunnen er misschien ook 1% van maken, maar men moet toch alleszins “iets” achter zich hebben staan om mee te kunnen praten en momenteel blijkt dat voor Sypol niet het geval te zijn.
Jan SCHONKEREN
Nationaal Voorzitter
